Segurtasun fisikoa da langileak, instalazioak, hardwareak, softwarea, sareak eta datuak babestea enpresa, organismo edo erakunde bati galera edo kalte larriak eragin diezazkioketen ekintza eta gertakari fisikoen aurrean. Horren barruan sartzen dira suteen, uholdeen, natura-hondamendien, lapurreten, intrusio fisikoen, bandalismoaren eta terrorismoaren aurkako babesa. Gorabehera horietako gehienak aseguruek estaltzen dituzte, baina segurtasun fisikoaren lehentasuna kalteak prebenitzea da, gertakari horiek ekarriko luketen denbora-, diru- eta baliabide-galera saihesteko.
Segurtasun fisikoaren esparrua hiru osagai nagusik osatzen dute: zaintza, sarbide-kontrola eta probak. Erakunde baten segurtasun fisikoaren estrategiaren arrakasta –neurri handi batean– ardatz horietako bakoitza aplikatzeko, hobetzeko eta mantentzeko eraginkortasunaren araberakoa da:
- Zaintza: segurtasun fisikoaren zutabeetako bat da, bai prebenitzeko bai gorabehera baten ondoren berreskuratzeko. Erakundeek beren instalazioetan eta egoitzetan erabiltzen dituzten teknologia, langileak eta baliabideak gainbegiratzea barnean hartzen du. Zaintza-mota ohikoena da zenbait arlotako jarduerak erregistratzen dituzten telebista-zirkuitu itxiko kamerak (TZIK).
- Sarbide-kontrola: segurtasun fisikoko neurrien eraginkortasuna maximizatzeko, funtsezkoa da leku, instalazio eta material guztietarako sarbidea nork duen mugatzea eta kontrolatzea. Sarbide-kontrola da zenbait aktibo langile baimenduei soilik mugatzeko aplikatutako neurrien multzoa da. Neurri horien adibideak dira, besteak beste, identifikazio-txartelak edo langile-txartelak, teklatuak eta segurtasun-zaintzaileak.
Eraikin edo egoitza korporatiboa izan ohi da defendatu beharreko aktibo nagusia. Hesiak, ateak, tornuak eta hormak bezalako elementuak oztopo fisikoak dira, delitugileak edo baimendu gabeko hirugarrenak sar ez daitezen. Sarbide-kontrol sofistikatuenek teknologian oinarritutako ikuspegia aplikatzen dute; identifikazio-txartelen eskanerrak eta NFC (eremu hurbileko komunikazioa) teknologiako identifikazio-txartelak dira instalazioetan ibiltzen diren pertsonen identitatea egiaztatzeko metodo aurreratuenetako batzuk.
Gorabeheren prebentzioaren eta erantzunaren barruan, hondamendietatik berreskuratzeko planak (DRP ingelesez) segurtasun fisikoko protokoloen eraginkortasunean oinarritzen dira, hau da, enpresa batek zenbateraino identifikatzen, erantzuten eta eusten duen ondo mehatxu bat. Plan horiek espero den bezala funtzionatzen dutela bermatzeko, proba aktiboak egin behar dira. Sute-simulakroak, adibidez, beharrezkoak dira eskoletan eta eraikinetan, taldea koordinatzen eta erantzun-sistema probatzen laguntzen dutelako. Simulazio horiek erregularki egin behar dira, exekuzioa perfekzionatzeko, rolak eta erantzukizunak zorrozteko eta zalantzak, akatsak edo ezustekoak kudeatzeko.
Azkenik, oso garrantzitsua da azpimarratzea erakundeetako langileek funtsezko zeregina dutela segurtasun fisikoa zaintzeko eta bulego korporatiboak babesteko. Honelakoa izango litzateke haien ekarpena:
- Baimendu gabeko sarbideak detektatzeko eta saihesteko arreta jartzea, modu hauetan:
- Identifikazio elektronikoa beti erabiltzea mugatutako eremuetan sartzeko.
- Eremu horietara sartzeko ateak ondo itxita daudela ziurtatzea sartu edo irten ondoren.
- Identifikazio elektroniko pertsonala beste inork erabiltzen ez duela ziurtatzea. Inori ez ematea edo inorekin ez partekatzea.
- Identifikazio-txartela galdu, lapurtu edo kaltetu izana jakinaraztea.
- Informazio pertsonal eta konfidentziala duten dokumentuak segurtasunez babestea.
- Ekipoa eta gailu korporatiboak bulegoan nahiz bulegotik kanpo babestea (telelana, laneko bidaiak, leku publikoak eta abar).
- Instalazioetan detektatzen den edozein jarduera edo pertsona susmagarriren berri ematea gainbegiraleari edo segurtasun-arloari.
Halaber, interesatzen zaizu: Informazioaren segurtasuna, Zibersegurtasuna
