Ziurtagiri digitala Interneten pertsonak identifikatzea ahalbidetzen duen dokumentu digitala da, haien identitatea babestuz. Dokumentu hau beharrezkoa da erakunde publikoekin edo ofizialekin tramite elektronikoak egiteko, esaterako, administrazio publikoekin. Ziurtagiri digitalak pertsonaren datu identifikatzaileak ditu eta dokumentu ofizialak sinatzea ahalbidetzen du.
Ziurtagiri digitalak abantaila handi bat du; Internetetik administrazioko tramiteak egin nahi dituzten pertsonek denbora gutxiago behar dute. Gainera, tramite horiek edozein ordutan eta edozein tokitatik egin daitezke. Ziurtagiri digitalaren funtzionaltasun nagusiak dira:
- Erabiltzailearen identitatea elektronikoki egiaztatzea.
- Transmititutako datuen jatorria eta osotasuna bermatzea.
- Konfidentzialtasuna bermatzea datuak zifratuz, dokumentuaren jatorrizko hartzaileak soilik izan dezan sarbidea edukira.
Bestalde, Espainian beharrezkoa da izapide asko egiteko; izan ere, haietako batzuk elektronikoki soilik aurkez daitezke, eta erabat ezinbestekoa da ziurtagiri digitala izatea izapidea egiten ari den pertsona (fisikoa edo juridikoa) identifikatzeko eta online aurkezteko.
Ziurtagiri digitalarekin egin daitezkeen izapideetako batzuk dira:
- Zergak aurkeztea eta kitatzea.
- Baliabideak eta erreklamazioak aurkeztea.
- Herritarren eta etxebizitzen errolda-datuak betetzea.
- Trafiko-isunak kontsultatzea.
- Udal-errolda egin eta kontsultatzea.
- Diru-laguntzak eta bekak kontsultatu eta eskatzea.
- Esleitutako hauteslekuak kontsultatzea.
- Dokumentu eta agiri ofizialak sinatzea.
Helburuaren eta euskarriaren arabera, hainbat ziurtagiri mota daude. Alde batetik, helburuaren araberako ziurtagiriek erakusten dute ea pertsona fisiko bat identifikatzeko den, pertsona juridiko bat ordezkatzeko, nortasun juridikorik ez duen erakunde baten ordezkariarentzat, Administrazio Publikoa identifikatzeko edo konektatutako software edo gailuen identifikazioa berresteko. Bestalde, euskarriaren araberako ziurtagiri motei dagokienez, software ziurtagiriak daude (instalatuta dagoen biltegiratze sistemaz harago euskarri fisikorik ez duen fitxategi informatikoa da) eta txartel-ziurtagiriak (banda magnetikoa edo txipa duen txartelean dago, esaterako, NAN elektronikoan).
Ziurtagiri digitalak 1988an sortu zen X.509 estandarrean oinarritzen dira, baina indarrean dagoen azken bertsioa X.509 v3 da, 2008an onartu zutena.
Estandar hori definitzeko motibazio edo helburu nagusia Gako Publikoaren Azpiegituraren ezarpena da (Ingelesezko siglak PKI, Public Key Infrastructure). Garrantzitsua da nabarmentzea desberdintasun argiak daudela gako kriptografikoaren eta ziurtagiri digitalaren kontzeptuen artean. Gako kriptografikoekin soilik informazioa zifratu eta deszifratu daiteke, X.509 estandarrak aldiz, ziurtagiri digitalaren jabea, igorlea eta igorpen-eguna identifikatzea ahalbidetzen duten identifikazio eta egiaztapen-tresnak eskaintzen ditu. Beraz, estandar horri esker, dokumentu elektronikoak modu fidagarrian sinatzeko erabil daitezke ziurtagiriak, esate baterako.
